Surf's up!

Het is al weer even geleden sinds de laatste update, dus tijd voor een nieuwe! Inmiddels in Nicaragua, weer een stukje meer richting onze eindbestemming over 2,5 maand.

Na het natuurlijke tikibad, zijn we naar zuidelijker guatemala gereisd, voornamelijk met toeristen shuttlebusjes, omdat we nog niet zo'n zin hadden in overvolle chickenbussen (oude amerikaanse schoolbussen). Vanuit Antigua naar een dorpje bij Lake Atitlan. Een meer op (geloof ik) 1500 meter, omringd door bergen. Erg anders dan het vlakke Nederlandse landschap, dus mooi :). Daar in de buurt zijn we naar de grootste markt van Centraal-Amerika geweest, in Chichicastenengo. Prachtige kleuren en vrouwen in traditionele kleding. Met Joeps onderhandelingsstrategieen hebben we telkens aardig wat van de prijs af kunnen babbelen.

Ons plan was aanvankelijk om vanuit Guatemala naar the bay islands in Honduras te reizen, om met walvishaaien te zwemmen. Maar die reis werd toch iets te lang en de zekerheid op het spotten van walvishaaien was er ook niet, dus we hebben een andere route genomen. Namelijk naar El Salvador.

We zijn aan de kust van El Salvador gebleven, om onze surfskills te verbeteren. In Playa El Tunco waren de golven behoorlijk hoog en sterk, maar na twee privélessen lukte het Lianne om een aardig stukje te staan. Joep kon het al wat beter, dus met een kleinere plank bochtjes oefenen. Door naar Playa El Cuco, om op meer beginners golven los te gaan. Erg chille plek gevonden aan de zee, met een mooi strand, dus daar zijn we wat nachtjes extra gebleven. Ondanks alle enge verhalen die je in Nederland hoort over gangs enzo, hebben wij ons niet onveilig gevoeld in El Salvador.

Toen kwam de leuke grensovergang van El Salvador naar Nicaragua, per boot. In El Union in El Salvador werden we door iemand met een karretje door het water naar de boot getrokken. Eenmaal op de boot, werd de vracht van mensen en spullen steeds groter. Uiteindelijk was de boot vol en zat Joep naast een vrouw die haar kind de borst gaf (niet de eerste keer voor Joep in het plaatselijke openbaar vervoer) en die geen luier aanhad, waardoor de rok van de moeder uiteindelijk vies werd... De meeste mensen verlieten de boot op een eiland in de golf fonseca. Uiteindelijk was het nog een uurtje verder varen naar Nicaragua door de golf, rustige zee, mooie eilanden, kleine vissersbootjes en veel vogels. Eenmaal in Nicaragua kwamen we niet, zoals verwacht, in een haven aan, maar werden we gedropt op het strand. De plaatselijke immigratiebeambte had er geen vaart in, waardoor we de laatste bus (om drie uur 's middags!) hadden gemist. Omdat Potosí niet een erg groot dorp is, zaten we daar dus vast. Maar zoals dat gaat met reizen, ontmoetten we drie andere reizigers die een nabijgelegen vulkaan hadden beklommen en die ook de laatste bus hadden gemist. Uiteindelijk hebben we een lift kunnen regelen achterin een pick up truck van een plaatselijke Nicaraguaan, om toch nog dezelfde dag op onze eindbestemming te komen: Jiquilillo.

Daar hebben we ( voornamelijk ongewild) de afgelopen week verbleven. Joep werd namelijk behoorlijk ziek (drie dagen koorts en overgeven). Uiteindelijk hebben we een plaatselijke privékliniek opgezocht (wat overigens sjieker klinkt dan het is), een nachtje gebleven en de oorzaak opgespoord: een infectie veroorzaakt door een parasiet, waarschijnlijk in het eten. Een behoorlijke dosis medicatie voorgeschreven gekregen, waardoor hij zich gelukkig (na een week ellende) weer een stuk beter voelt. Inmiddels in de stad Leon, waar we even blijven om aan te sterken en om uit te zoeken wat Nicaragua ons verder te bieden heeft.

Ciao amigos! Joep en Lianne