Scheuren tussen de Tico's

Met nog maar vier weken op de teller, is het tijd om onze avonturen met jullie te delen.

Na de jungle van El Castillo in Nicaragua zijn we nog twee nachtjes als enige toeristen op de stille eilandengroep van Solentiname in Lago Nicaragua. Daar hebben we een prachtige kanotocht over het meer naar andere eilandjes gemaakt, apen en super veel vogels gespot. 'S middags ons eigen avondeten gevangen in het meer, een van de beste maaltijden die we hebben gehad.

Na deze toeristloze dagen door naar het toeristische Costa Rica. Nog een grensovergang met een boot, derde keer deze reis. Een boot over een rivier door de jungle dit keer, in Nicaragua stapten we de boot op, om er in Costa Rica weer af te stappen. Met een tussenstop in het niet zo mooie Puerto Viejo de Sarapiqui de volgende dag gauw door naar Tortuguero aan de Caribische kust.

Dat het momenteel regenseizoen is in Centraal-Amerika, nemen ze in Tortuguero wel erg serieus, want de buien bleven komen. Gelukkig die regenjassen niet voor niets meegenomen. Tortuguero is dé plek om eieren leggende schildpadden te spotten. Op onze avond hadden we alleen iets minder geluk. Na drie uur wachten in de regen, hadden die schildpadden geen zin om die lekkere warme zee te verlaten. Dus pech voor ons, geen gespot... Gelukkig maakte onze kanotocht door het national park met een ervaren gids het de volgende helemaal goed. Veel beesten gespot: slingerapen, brulapen, kapucijnerapen, baby-alligators, toekans, papegaaien, Jezus Christ lizards en een boa constrictor. Gelukkig zat die laatste lekker opgekruld in de boom.

Vanuit Tortuguero door naar de prachtige hoofdstad San José (die in werkelijkheid natuurlijk niet zo prachtig is), om onze terreinwagen op te halen. Het leek ons leuk om met een eigen 4x4 wagentje tussen de Tico's te scheuren, dus we hebben voor twee weken een Daihatsu Bego gehuurd. Vanuit San Jose doorgecrosst naar de Orosi Vallei, wat een beetje wat weg had van Toscane. Daar onze eerste rivier-oversteek (zonder brug natuurlijk) getrotseerd. En wat wij toen nog niet wisten, dat zou nog een paar keer gebeuren, maar daarover later meer.

Om het surfen niet helemaal te verleren, een dagje gesurft in Dominical aan de pacifische kust. Daarna door naar national park Corcovado. Jungle aan de pacifische oceaan, waar de wilde dieren van Costa Rica zich schuilhouden. Gelukkig zijn aardig wat dieren voor ons uit hun holletje gekropen: cuati's (soort wasbeertjes), aapjes, honderden ara's, toekans (die vogels zijn echt prachtig), mooie vlinders, baby kolibrietjes in een nest, vier soorten slangen, waaronder de giftige koraalslang, een tapir (die is best groot trouwens) en alle andere dieren die ik ben vergeten!

Helaas zijn we naast al dat prachtige wildlife, ook minder leuke beesten tegen gekomen: bed bugs. De hel van elke reiziger (Google maar). Uiteindelijk een dag bezig geweest met alles wassen en in de droger stoppen, ook onze tassen, omdat die beesten het gezellig vinden om mee te reizen en je 's nachts leegeten. Maar gelukkig zijn we die kleine t*ringlijers te slim af geweest en hebben we er nu geen last meer van.

In Santa Elena zijn we in een 'cloudforest' geweest. En omdat daar zipline is uitgevonden (give me a shakabra), moesten we dat natuurlijk ook ervaren. We werden in een mooi pakje gehesen en toen zijn we aan een touwtje een paar keer als Superman naar de andere kant van de vallei gegleden. We eindigden met een 45 meter hoge Tarzanswing.

Vanuit Monteverde in de bergen wilden we naar Santa Teresa op het schiereiland Nicoya. Op de kaart een poepstukje, maar dat de afstanden hier niet zoveel zeggen over hoe lang de rit uiteindelijk is, hebben we aan den lijve ondervonden. We wilden met een ferry de oversteek naar het schiereiland maken, maar zo'n 10 kilometer voor de haven, kwamen we in een aardige file terecht waardoor we de ferry hadden gemist. Dus toch maar besloten om over land te gaan. Het eerste stuk ging verrassend soepel: goede geasfalteerde wegen, weinig verkeer. Maar zo'n dertig kilometer voor onze eindbestemming begon de pret met een onverharde weg. Het begon inmiddels ook te schemeren en de kikkers en vuurvliegjes werden wakker (helaas waren het zoveel kikkers, dat we ze niet allemaal hebben kunnen ontwijken, R.I.P.).
Toen we in het donker bij de eerste rivier aankwamen, kregen we de vraag van een stel Zwitsers om hun auto uit de modder te duwen. Gelukkig hadden zij wel de verkeerde weg genomen, en hoefden wij alleen maar 50 meter door een kniediepe rivier te rijden, bezaait met krokodillen. Daarna kwamen nog twee rivieren, maar die waren gelukkig maar half onderbeen diep. De auto en wij hebben het gelukkig allemaal overleefd en zijn er zonder kleerscheuren (wel met zweetplekken) uitgekomen...

Na dit avontuur, tijd om uit te rusten en te surfen bij Santa Teresa. Daarna de auto zonder brokken terug gebracht in San Jose en door naar Puerto Viejo de Talamanca, waar we nu zijn. Hier ook weer surfen en naar een animal rescue center geweest. Joep heeft daar vrienden met een toekan gemaakt (zie foto) een een baby brulaapje vond het gezellig om bij Lianne op schoot in slaap te vallen.

Met een dagje op het strand, sluiten we onze drie weken in Costa Rica af. Costa Rica is een stuk beter ontwikkeld dan de andere landen die we tot nu toe hebben bezocht (behalve Mexico dan). Dat heeft zo z'n voordelen: warme douches, drinken uit de kraan, meer keuze in de supermarkt en in restaurantjes. Maar het heeft ook z'n prijskaartje en je zit meer tussen de andere toeristen, dan dat je de lokale bevolking ontmoet. Op naar Panama!

Ciao chico's! Joep en Lianne