Scoren in Nica

Vanaf een speedboot op de Rio San Juan, laten we jullie maar weer eens weten hoe het gaat... Goed!

We zijn erg lang in Nicaragua geweest, zo'n zes weken in totaal. Deels omdat het WK ons wat vertraagde (reizen op dagen dat Nederland speelde kon natuurlijk niet) en deels omdat Nicaragua ons heel goed bevalt: strand, eilanden, jungle, vulkanen, koffie en cacao plantages, zon, bewolkt en regen!

Vanaf het ziektebed van Joep (die weer topfit is) zijn we doorgereisd naar het noorden van Nicaragua: Estelí en Matagalpa. We zijn wezen klimmen en klauteren door een canyon en hebben geleerd hoe de lokale koffieboeren op hun plantage wonen en werken. Lekkere chocola ook (die is dus al op, sorry geen chocolade souvenirs...).

Vanuit het noorden naar de Corn Islands gevlogen in de Caribische zee. Eerst een paar nachtjes in een hutje op het (witte met palmbomen) strand van Little Corn geslapen. Je raadt het al, een klein eilandje met voornamelijk backpackers. De reis naar Little Corn was weer een avontuur, in een bootje op zee waar de golven zo hoog waren dat je de horizon niet kon zien. Gelukkig was het ritje net iets te kort om echt zeeziek te worden. Toen nog een paar nachtjes op Big Corn, het 'grotere' eiland, met wat meer lokale bevolking die in kleine hutjes wonen en een prachtig wit strand met blauwe zee.

Daarna door naar Granada, om de niet zo gezellige hoofdstad Managua te ontwijken. Granada is een koloniaal stadje aan het meer van Nicaragua. Inmiddels hebben we aardig wat koloniale Spaanse stadjes gezien.... Gelukkig hadden ze in Granada oranje shirtjes en een Nederlandse kroeg, zodat de wedstrijd Mexico-Nederland een leuk einde kreeg! Vlakbij Granada zijn we naar een kratermeer geweest, waar niet zoveel anders te doen was dan kajakken, zwemmen, lekker eten, toña's drinken, lezen, in de hangmat chillen, slapen en andere wedstrijden kijken.

Na al dit gerelax waren we wel toe aan nog meer, dus door maar Playa Gigante aan de pacifische kust. Een baai met prachtige zonsondergangen, waar behoorlijk zieke bakken waren. De surf was alleen niet zo goed, dus alleen gebodysurft dit keer.

Met de enige bus uit Playa Gigante om 6 uur 's ochtends door naar Isla Ometepe. Een eiland met twee vulkanen in een gigantisch meer. Daar de wedstrijd Costa Rica- Nederland tussen de Costa Rica supportende Nicaraguanen gekeken. Natuurlijk viel de stroom uit in de verlenging, maar net op tijd voor de strafschoppen was gelukkig de stroom weer aan... Dat moest gevierd worden met andere backpackers in de plaatselijke club, waar het feest begon met heerlijk jaren '90 hits en eindigde met een missverkiezing (lees: Nicaraguaanse meisjes die erg hun best doen om te laten wie het snelst haar kont kan bewegen...), en dat tussen aardig wat travestieten.
Goed begin op Ometepe dus, wat we hebben doorgezet door met een scooter het eiland over te crossen, te mountainbiken en hiken naar en waterval en in het warme meer te zwemmen.

We wilden graag nog naar de jungle in het zuidoosten van Nicaragua. Alleen hebben we daar wel een nachttocht van 10 uur op langzame wiebelboot voor over moeten hebben... Gelukkig hadden we nog wat sterke Mexicaanse reispilletjes, waardoor het op het dek in onze strandstoeltjes met natte voeten, net iets makkelijker uit te houden was. Toen nog een 3,5 uur lange boottocht over de Rio San Juan naar El Castillo, een schattig dorpje aan de rivier in de jungle met een heus fort. Daar een supervette jungle tocht gedaan door Reserva Indio Maiz. Het was precies wat je je voorstelt bij de jungle: lianen, belachelijk veel muggen, regen, prachtige bomen en planten, aapjes, kikkers en slangen!

Omdat we geen genoeg kunnen krijgen van Nicaragua, het goedkope reizen met de chickenbussen en lokale openbaar vervoer, de kip met rijst en bonen en de mensen, hebben we besloten om onze reis naar Costa Rica nog met twee nachtjes uit te stellen. Eerst nog langs een eilanden groep in het meer van Nicaragua, om te kajakken en hopelijk nog meer wildlife te spotten. Nog 7 weken te gaan voor Costa Rica en Panama!

Veel liefs! Lianne en Joep